PRIMEIRA LEI: CRUZAMENTO ENTRE HOMOCIGOTOS PARA UN CARACTER PRODUCE UNHA DESCENDENCIA UNIFORME:

Ao cruzar un individuo homocigoto dominante de sementes amarelas cun homocigoto recesivo de sementes verdes, obtense unha descendencia F, de individuos heterocigotos de sementes amarelas iguais as do proxenitor dominante.

SEGUNDA LEI: O CRUZAMENTO DE HIBRIDOS PARA UN SO CAQRACTER:

Mendel obtibo a F2 por autofecundación dos hibridos de F1. Cando estas plantas producen os gametos, os alelos A e a separanse e distribuermnse en gametos diferentes. 

Durante a fecundación, a union ao azar dos gametos orixina os seguintes xenotipos na F2: AA, Aa e aa na proporciín 3:1.

TERCEIRA LEI: HERDANZA INDEPENDENTE DE DOUS CARACTERES

No terceiro tipo de experimentos, Mendel estudou a herdanza simultanea de dous caracteres: cor e forma das sementes. As plantas parentais posuian o xenotipo AABB e aabb e producen gametos AB e ab respectivamente.

A unión destes gametos produce unha xeración F1 uniforme de plantas heterocigóticas para ambos os dous caracteres, de xenotipo AB, Ab, aB E ab. 

Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

  Homo habilis Este primeiro Homo non difería notablemente dos Australopithecus. Xurdiu en África hai 2,5 millóns de anos coincidindo cun arrefriamento do planeta, cunha diminución da zona arborada e coa aparición da sabana. Este ambiente propiciou a aparición de seres adaptados a unha alimentación máis variada e a espazos máis abertos, facilitado polo aumento do cerebro. O Homo habilis xa era capaz de pensar e fabricar ferramentas. Homo ergaster e Homo erectus Homo ergaster.   Apareceu entre hai 1,8 e 1,4 millóns de anos e posuía un certo parecido cos actuais seres humanos. Desta especie coñécese un importante número de fósiles que permitiu describila moi ben. O Homo ergaster estendeuse por moitos lugares de África e aumentou a súa poboación de forma notable. Tiña un tamaño semellante á dos humanos actuais, a cara máis longa e prominente, así como a fronte e os arcos supraciliares. Posuía molares robustos. Era bo cazador e recolect...
Leer más
O CICLO DE VIDA DA CÉLULA O CICLO CELULAR:  É un conxunto de acontecementos que teñen lugar na célula desde que se forma ata que entra en división. Componse de duas etapas: interfase e división celular. INTERFASE: Ocupa a maior parte da vida da célula. É unha etapa de crecemento e actividade metabólica. Distinguense 3 fases: G1: Comeza a sintese de proteínas, incrementase o volume do citoplasma e o tamaño e o número de seus orgánulos. Fase S: Producese a duplicación do ADN e os cromosomas pasan a estar formados por duas cromátides idénticas. G2: Producense novos orgánulos e a célula preparase para a división. A DIVISIÓN CELULAR: Denominase fase M, e é una etapa curta da vida da célula que ten duas fases: Mitose: Coa repartición de cromosomas entre as células fillas  Citocenose: Consiste na división do citoplasma, coa repartición de orgánulos e separación das células fillas. A duración do ciclo e moi variable duns tecidos a outros. As mais rápidas en dividirse son as epite...
Leer más
Imagen
CICLOS DA MATERIA:   A materia, en forma de nutrientes, non procede do exterior do ecosistema, polo que debe ser reutilizada. Aínda que esta cambia de composición e propiedades, os átomos de fósforo, carbono, nitróxeno e do resto dos elementos químicos que constitúen os seres vivos son os mesmos átomos que existiron na Terra desde a súa orixe.  O ciclo do nitróxeno Xunto ao carbono, o osíxeno e o hidróxeno, o nitróxeno é un macroelemento indispensable para a síntese de proteínas e ácidos nucleicos. Malia que o nitróxeno é moi abundante na atmosfera en forma gasosa (NO 2 ), os organismos produtores non poden usar o gas, senón inxerilo en forma de sales minerais disolvidos chamados nitratos ( NO 3 Para que o nitróxeno atmosférico e o contido nos excrementos animais e nos restos vexetais se incorpore á materia orgánica e volva á atmosfera, pechando o ciclo, é necesaria a intervención de bacterias. Os tres tipos de bacter...
Leer más