MODIFICACION XENETICA DE PLANTAS E ANIMAIS

 QUE PODE ACHEGAR A BIOTECNOLOXIA A AGRICULTURA?

A enxenaria xenetica xa se aplica a varios cultivos, como o millo, soia, algodon, arroz, tabaco, colza, alfafa, cana de zucre ou pataca

Os prinicpais beneficios esperados da inxenieria xenetica na agricultura son entre outros: O aumento do rendimento dos cultivos, a reducción no uso dos herbicidas, a mellora  na calidade e caracteristicas nutritiva dos alimentos, a resistencia a pragas e enfermidades, a tolerancia a condidicons ambientais adversas, o aumento na producción de alimentos, asi como a reducción de custos de producción e axuda aos agricultores dos paises menos desenvolvidos.

Outras aplicaicóns sobre as que as investigacions avanza son: a producción de proteinas de interese farmaceutico e de vacinas en plantas ou de compostos de interese industrial ou plantas ornamentais.

APLICACIÓNS DA BIOTECNOLOXÍA: 

A enxeñaria xenetica non tivo o mesmo desenvolvemento nos aniamis que nas plantas, debido as dificultades que entraña a modificación xenetica de animais, e as consideracións eticas e ao rexeitamento social que leva consigo a experimentacion animal en moitos paises.

Os principais beneficios son:

  • O desenvolvemento de modelos animais de enfermidades humanas
  • Obtencion de organos compatibles para transplantes 
  • Mellora da resistencia a enfermidades e crecemento mais rapido
  • Aumento da producción do leite ou producción de proteinas hu8manas

 

IMPLICACIÓNS ETICAS E AMBIENTAIS DA ENXEÑERIA XENETICA:

A biotecnoloxía e a enxeñeria xenetica son tecnoloxías moi novas das que se esperan importantes beneficios para a sociedade pero tamen hai inconvenientes, entre eles:

  • Efectos sobre a biodiversidade xenetica
  • Transferencia de xenes a outras especies
  • Efectos perxudiciais sobre a saude
  • Falta de informacion   

Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

  Homo habilis Este primeiro Homo non difería notablemente dos Australopithecus. Xurdiu en África hai 2,5 millóns de anos coincidindo cun arrefriamento do planeta, cunha diminución da zona arborada e coa aparición da sabana. Este ambiente propiciou a aparición de seres adaptados a unha alimentación máis variada e a espazos máis abertos, facilitado polo aumento do cerebro. O Homo habilis xa era capaz de pensar e fabricar ferramentas. Homo ergaster e Homo erectus Homo ergaster.   Apareceu entre hai 1,8 e 1,4 millóns de anos e posuía un certo parecido cos actuais seres humanos. Desta especie coñécese un importante número de fósiles que permitiu describila moi ben. O Homo ergaster estendeuse por moitos lugares de África e aumentou a súa poboación de forma notable. Tiña un tamaño semellante á dos humanos actuais, a cara máis longa e prominente, así como a fronte e os arcos supraciliares. Posuía molares robustos. Era bo cazador e recolect...
Leer más
O CICLO DE VIDA DA CÉLULA O CICLO CELULAR:  É un conxunto de acontecementos que teñen lugar na célula desde que se forma ata que entra en división. Componse de duas etapas: interfase e división celular. INTERFASE: Ocupa a maior parte da vida da célula. É unha etapa de crecemento e actividade metabólica. Distinguense 3 fases: G1: Comeza a sintese de proteínas, incrementase o volume do citoplasma e o tamaño e o número de seus orgánulos. Fase S: Producese a duplicación do ADN e os cromosomas pasan a estar formados por duas cromátides idénticas. G2: Producense novos orgánulos e a célula preparase para a división. A DIVISIÓN CELULAR: Denominase fase M, e é una etapa curta da vida da célula que ten duas fases: Mitose: Coa repartición de cromosomas entre as células fillas  Citocenose: Consiste na división do citoplasma, coa repartición de orgánulos e separación das células fillas. A duración do ciclo e moi variable duns tecidos a outros. As mais rápidas en dividirse son as epite...
Leer más
Imagen
CICLOS DA MATERIA:   A materia, en forma de nutrientes, non procede do exterior do ecosistema, polo que debe ser reutilizada. Aínda que esta cambia de composición e propiedades, os átomos de fósforo, carbono, nitróxeno e do resto dos elementos químicos que constitúen os seres vivos son os mesmos átomos que existiron na Terra desde a súa orixe.  O ciclo do nitróxeno Xunto ao carbono, o osíxeno e o hidróxeno, o nitróxeno é un macroelemento indispensable para a síntese de proteínas e ácidos nucleicos. Malia que o nitróxeno é moi abundante na atmosfera en forma gasosa (NO 2 ), os organismos produtores non poden usar o gas, senón inxerilo en forma de sales minerais disolvidos chamados nitratos ( NO 3 Para que o nitróxeno atmosférico e o contido nos excrementos animais e nos restos vexetais se incorpore á materia orgánica e volva á atmosfera, pechando o ciclo, é necesaria a intervención de bacterias. Os tres tipos de bacter...
Leer más