A EVOLUCIÓN DOS SERES VIVOS:

 Ata o século XIX prevalecían as teorías denominadas fixistas, que foron substituídas polas teorías evolucionistas aceptadas na actualidade.

O fixismo e o catastrofismo:

O fixismo e o creacionismo sostiña que as especies non cambian e que, polo tanto, se manteñen inalterables (fixas) ao longo do tempo.

Segundo esta teoría, as especies que poboan a Terra serían, desde a súa orixe, tal e como as coñecemos, sen ningún tipo de variación. O botánico Carl von Linneo foi un gran defensor do fixismo.

Pero o incesante descubrimento de fósiles en determinados lugares significou un contratempo para os defensores do fixismo, xa que se trataba de restos de organismos que existiran. Para xustificar a existencia de especies desaparecidas, o naturalista e pai da paleontoloxía, Georges Cuvier, propuxo a teoría do catastrofismo.

Segundo esta teoría, ao longo da historia da Terra tiveron lugar catástrofes naturais a escala planetaria que causaron a extinción súbita de especies que se mantiveron sen cambiar durante moito tempo. Tras a desaparición destas especies terían lugar outras tantas creacións e os fósiles serían os restos das creacións anteriores.

O PREEVOLUCIONISMO:

A finais do século XVIII, as teorías fixistas comezan a ser cuestionadas. Algúns naturalistas apuntan a idea dunha limitada transformación dunhas especies noutras.

Georges Leclerc, conde de Buffon, foi o científico que ofreceu a primeira versión naturalista da historia da Terra. Sostiña que os seres vivos transformábanse ou evolucionaban por efecto da acción de factores ambientais. A esta teoría denominouna teoría das transformacións infinitas e nela argumentaba que os cambios dos seres vivos se deben á alimentación, ao clima, ao medio físico ou á domesticación.

Leclerc recoñeceu que as especies experimentaban variacións e, mesmo, que algunhas desapareceran. Estas ideas terían unha grande influencia en posteriores naturalistas como Lamarck e Darwin.