PROVAS DA EVOLUCIÓN :

Baséanse no estudo das similitudes e diferenzas que presenta un mesmo órgano en distintas especies, co fin de comprobar posibles relacións de parentesco.

B. Probas bioxeográficas

Fundaméntanse no estudo da distribución xeográfica das especies. A teoría da evolución sostén que os individuos que habitan xuntos nunha área determinada evolucionan de xeito semellante, mentres que os individuos que viven en poboacións illadas, canto máis prosiga ese illamento, maior probabilidade teñen de evolucionar cara a distintas formas.


C. Probas embriolóxicas

Baséanse no estudo comparado do desenvolvemento embrionario dos animais co fin de descubrir semellanzas e intentar deducir parentescos evolutivos entre os devanditos organismos.


D. Probas paleontolóxicas

Baséanse no estudo comparativo dos fósiles, restos de seres vivos (ou da súa actividade biolóxica) que existiron nos diferentes períodos xeolóxicos


E. Probas recentes da evolución: probas moleculares

Actualmente, a bioloxía molecular achega as evidencias máis convincentes a favor da evolución dos organismos:

  • Uniformidade na composición química dos seres vivos. Cando se comparan distintos organismos a nivel molecular ponse de manifesto que existe unha unidade química que indica a existencia de devanceiros comúns a todos eles. Canto maior é o parentesco evolutivo entre dúas especies, máis parecidas son a nivel molecular.

    • Por exemplo, existen moléculas como a quitina, presente no exoesqueleto dos artrópodos; a hemoglobina, presente no sangue de todos os vertebrados ou a clorofila, presente en todas as plantas verdes, que evidencian en cada caso unha mesma orixe evolutiva.

  • Secuencias de proteínas e de ADN. Cando se comparan secuencias de aminoácidos de proteínas ou secuencias de nucleótidos de ADN de distintas especies podese obter información do seu parentesco evolutivo. Canto menor é o número de diferenzas detectadas, maior será o parentesco entre as devanditas especies. Pola contra, cantas máis diferenzas se atopen entre elas, máis afastado no tempo se atopará o seu antecesor común. Os métodos de secuenciación permitiron elaborar árbores filoxenéticas.

Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

  Homo habilis Este primeiro Homo non difería notablemente dos Australopithecus. Xurdiu en África hai 2,5 millóns de anos coincidindo cun arrefriamento do planeta, cunha diminución da zona arborada e coa aparición da sabana. Este ambiente propiciou a aparición de seres adaptados a unha alimentación máis variada e a espazos máis abertos, facilitado polo aumento do cerebro. O Homo habilis xa era capaz de pensar e fabricar ferramentas. Homo ergaster e Homo erectus Homo ergaster.   Apareceu entre hai 1,8 e 1,4 millóns de anos e posuía un certo parecido cos actuais seres humanos. Desta especie coñécese un importante número de fósiles que permitiu describila moi ben. O Homo ergaster estendeuse por moitos lugares de África e aumentou a súa poboación de forma notable. Tiña un tamaño semellante á dos humanos actuais, a cara máis longa e prominente, así como a fronte e os arcos supraciliares. Posuía molares robustos. Era bo cazador e recolect...
Leer más
O CICLO DE VIDA DA CÉLULA O CICLO CELULAR:  É un conxunto de acontecementos que teñen lugar na célula desde que se forma ata que entra en división. Componse de duas etapas: interfase e división celular. INTERFASE: Ocupa a maior parte da vida da célula. É unha etapa de crecemento e actividade metabólica. Distinguense 3 fases: G1: Comeza a sintese de proteínas, incrementase o volume do citoplasma e o tamaño e o número de seus orgánulos. Fase S: Producese a duplicación do ADN e os cromosomas pasan a estar formados por duas cromátides idénticas. G2: Producense novos orgánulos e a célula preparase para a división. A DIVISIÓN CELULAR: Denominase fase M, e é una etapa curta da vida da célula que ten duas fases: Mitose: Coa repartición de cromosomas entre as células fillas  Citocenose: Consiste na división do citoplasma, coa repartición de orgánulos e separación das células fillas. A duración do ciclo e moi variable duns tecidos a outros. As mais rápidas en dividirse son as epite...
Leer más
Imagen
CICLOS DA MATERIA:   A materia, en forma de nutrientes, non procede do exterior do ecosistema, polo que debe ser reutilizada. Aínda que esta cambia de composición e propiedades, os átomos de fósforo, carbono, nitróxeno e do resto dos elementos químicos que constitúen os seres vivos son os mesmos átomos que existiron na Terra desde a súa orixe.  O ciclo do nitróxeno Xunto ao carbono, o osíxeno e o hidróxeno, o nitróxeno é un macroelemento indispensable para a síntese de proteínas e ácidos nucleicos. Malia que o nitróxeno é moi abundante na atmosfera en forma gasosa (NO 2 ), os organismos produtores non poden usar o gas, senón inxerilo en forma de sales minerais disolvidos chamados nitratos ( NO 3 Para que o nitróxeno atmosférico e o contido nos excrementos animais e nos restos vexetais se incorpore á materia orgánica e volva á atmosfera, pechando o ciclo, é necesaria a intervención de bacterias. Os tres tipos de bacter...
Leer más