GRANDES ECOSISTEMAS:

 

Os grandes ecosistemas terrestres: Os biomas

Denomínase bioma ao conxunto de zonas da Terra que teñen poboacións animais e vexetais similares. Algúns autores tamén consideran biomas os grandes ecosistemas acuáticos, aínda que esta denominación aínda ten detractores.

Cada bioma pódese estender por varios continentes, e en cada continente pódense atopar distintos biomas. Algúns dos biomas máis importantes son os seguintes.

Factores ambientais e biomas

Os principais factores que determinan a existencia dos biomas terrestres son o clima e o solo, que son responsables do tipo de vexetación e, consecuentemente, da fauna.

Pola súa localización hai biomas de climas fríos, de climas temperados e de climas cálidos.

Biomas de climas fríos

A tundra. Ocupa as zonas próximas aos círculos polares. As temperaturas son moi baixas todo o ano e as precipitacións caen en forma de neve. A vexetación arbórea é escasa. Durante unha gran parte do ano, a tundra atópase cuberta de xeo.

Está habitada por caribús, bois almiscreiros, osos polares, focas, raposos etc. Entre os vexetais abundan liques, musgos e gramíneas.

A taiga. Ocupa as zonas de Europa, Canadá e Asia próximas aos Polos e é o bioma máis grande.

O clima é frío continental, con invernos longos e moi fríos e veráns temperados e curtos. As choivas son escasas e, no inverno, en forma de neve.

As árbores características son coníferas, sobre todo piñeiros e abetos, de follas reducidas e perennes. Tamén abundan os bidueiros e arbustos, como arandos e queiroa.

Está habitada por renos, alces, caribús, osos negros, lobos, donicelas e pitas de monte.

O deserto frío. Normalmente tendemos a identificar o termo deserto con zonas secas e áridas do planeta. Con todo, esta denominación debe asociarse a aqueles lugares de escasas precipitacións (menos de 250 mm ao ano). A Antártida é o maior deserto xeado da Terra, xa que ocupa todo un continente.

Pero non todo na Antártida é xeo e neve, existen tamén vales secos, onde non caeron precipitacións desde hai miles de anos. Tamén existen ríos e lagos. O clima do continente antártico caracterízase por ter medias térmicas moi baixas.

Biomas de climas temperados

O bosque caducifolio. Este tipo de vexetación, de folla caduca, é característico de climas con temperaturas temperadas e choivas abundantes. Ocupa a zona atlántica da Península Ibérica.

A vexetación característica é de faias e carballos cun estrato arbustivo e herbáceo moi denso.

A fauna é moi rica e variada: osos, xabarís, cervos e pitas de monte, actualmente en perigo de extinción.

O bosque mediterráneo. A zona mediterránea caracterízase por ter un clima de invernos temperados e de veráns cálidos. As choivas son escasas e irregulares, sobre todo durante a primavera e o outono.

Unha parte importante da Península Ibérica está integrada neste bioma.

Biomas de climas cálidos

O bosque tropical. Sitúase a ambos os dous lados do Ecuador e a súa vexetación é a máis frondosa.

O clima tropical caracterízase por non ter grandes oscilacións e manter unha temperatura media arredor de 25 ºC e precipitacións constantes durante todo o ano.

As árbores, de folla perenne e grande altura, dificultan a existencia de estrato arbustivo, ao impedir o paso da luz.

Nel habitan paxaros, insectos e monos, e medran palmeiras, fentos, lianas e orquídeas.

O deserto cálido. Localízase en zonas que están afastadas do mar ou arredor das zonas tropicais, onde as nubes perden a auga, polo que o aire é moi seco.

O clima desértico caracterízase por un gran contraste térmico entre o día e a noite, podendo chegar a darse unha oscilación térmica de ata 40 °C.

A vexetación é escasa e está adaptada a evitar a transpiración, coma os cactos. A fauna tamén presenta adaptacións. Os animais máis frecuentes son serpes, lagartos, coiotes e escorpións.